«بکش و بپوش»، پروندۀ هفدهمین فصلنامۀ ترجمان علوم انسانی

| ۶ دی، ۱۳۹۹
هر چه به قرن ۲۱ نزدیک‌تر شدیم، آدم‌ها رفته‌رفته نسبت‌به آنچه در سبد خریدشان می‌گذاشتند حساسیت بیشتری پیدا کردند: کالاها از چه موادی ساخته می‌شوند؟ با محیط‌زیست سازگارند یا نه؟ چه کارگرانی آن‌ها را تولید می‌کنند؟ کودک‌اند یا سالمند؟ محیط کارشان امن است یا ناامن؟ حقوق کافی می‌گیرند یا کارشان بیگاری است؟ گویی خریداران متوجه شده بودند که به‌ازای هر دلاری که بابت آن کالا می‌پردازند یک رأی مثبت به صندوق آن کارخانه یا فروشنده می‌اندازند و با مدل اقتصادیِ کسب‌وکارش موافقت می‌کنند. افراد چگونه به مصرف اخلاقی روی آوردند و به آن عمل می‌کنند؟
تگ‌ها:
دیدگاه‌ها (0)

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

*

×