انسانها از استعدادی ذاتی برخوردارند تا با اعضای گروههایی که عضو آنها هستند همذاتپنداری کنند. مردمانِ همۀ فرهنگها در گرایش طبیعی به «تشکیل ائتلاف» و همبستگی گروهی مشترکاند. اما این گرایش لاجرم به تعارضِ میانگروهی نمیانجامد. «گروهگرایی» صرفاً به فرقهگرایی نمیانجامد و میتواند منشأ مجموعۀ بسیار وسیعتری از رفتارها باشد، رفتارهایی ازقبیل همکاری، نوعدوستی، استقبال از تنوع و تکثر و همچنین کمکرسانی به افرادی که از اساس با خودمان فرق دارند. |
|